اسپایدارمن

یکشنبه تولد مریم عزیز، همسر دوست خوبم مهدی جوادی بود. جای شما خالی، من هم در نقش بی هنر معرکه در تولد حضور داشتم و از صحبت های دوستان کلی استفاده کردم. از تحلیل اینکه اگر بخوای به صورت تمام چینی ها نفری 1 ثانیه نگاه کنی می شه 300 سال بگیرید ، تا بحث در ارتباط با کارت سوخت و امنیت کارت سوخت و خلاصه کلی از مشکلات مملکت رو حل کردیم. البته مطمئنم که میدونید که آقای وزیر علوم لطف کردن و گفتن که فرار مغزها شایعه هست و هرکی هم رفته خائن به وطنه. والا من که نه مغز بودم و نه فرار کردم، اما مطمئنم که اگه قرار به تشخیص خائنین بشه اول به من گیر میدن..... آخه اول گیر میدن، بعد تحقیق می کنن که خائنی یا نه، حالا یه مصاحبه هم با کیهان بکنی که دیگه ایول داره! داستان همون روباهه شده این مملکت ما هم!

از اون دوستان که توی این تولد بودن اما، خدایی چند نفر قطعا و حتما مغز هستن و اونا هم فرارنکردن. فراریشون دادن ظاهرا. کلی التماس کردن که یه کاری پیدا کنن، کلی بی مهری دیدن و در نهایت عطا رو به لقا بخشیدن و الان هم اینجا یا دکترا می خونن و یا دارن تو بهترین شرکت ها کار می کنن. حالا اگه آقایون چشا رو بستن بحث دیگری است.

برگردیم به اصل داستان. روز خوبی بود و خندیدیم به مقادیر زیادی. من هم که تصمیم گرفته بودم یکشنبه هیچ کار درسی نکنم بعدش با رهام و خانومش رفتم سینما. اسپایدرمن 3! یه فیلم روتین هالیوودی و کلی کلیشه ای. اما واقعا از جلوه های ویژه اش لذت بردیم. تنها نکته جالبش همون بود. به هر حال به یکبار دیدن می ارزید. بعدش برا چند نفر از دوستان (نه لزوما ایرانی ) تعریف می کردم که فیلم رو دیدم و تلفظ های جالبی شنیدم. اسپایدارمن یکی شون بود . ظاهرا این مشکل زبان نه برا من می خواد حل بشه و نه برا بقیه ی دوستان. خدا به همه انرژی بده!

خوب باشید،
نیما