جایت در قلبم خالی شد

خوب یادم هست آخرین زمزمه ی صدای لرزانت را،

پرسیدی آیا دوباره ای بر دیدار ما هست؟! ....

و من که به همیشه بودنت عادت کرده بودم ... خندیدم، در آغوشت کشیدم و سری به تایید تکان دادم.

دست های پر چین و چروکت هنوز به رد پای زمان دهن کجی می کرد و لطافت مادرانه ات را بردستانم باقی می گذاشت. به تو قول داده بودم که هر از گاه بر قلب منتظرت بکوبم تا دریچه ی مهر را به رویم باز کنی. اما تو چه سخاوتمندانه این کودک سر به هوا را می بخشیدی وقتی گاهِ دیدار به درازا می کشید ...

به عقب نگاه می کنم ... با تو یک عمر خاطره دارم ... و حالا دیگر هیچ جز خاطره ندارم!

جایت در قلبم خالی شد ... مادربزرگ