گاهی بد سرد می شود این روزگار بی مروت ...
گاهی اغیار هم هیزم آتشی می شوند که شعله هایش سرد می سوزند و سرمایش نفوذ می کند تا عمق استخوان...
ملالی نیست برادر،
من و تو لبخندزنان می گذریم،
روسیاهی اما، به ذغال خواهد ماند!
نیما
گاهی اغیار هم هیزم آتشی می شوند که شعله هایش سرد می سوزند و سرمایش نفوذ می کند تا عمق استخوان...
ملالی نیست برادر،
من و تو لبخندزنان می گذریم،
روسیاهی اما، به ذغال خواهد ماند!
نیما
----------
پی نوشت: شهریار عزیز شعر بسیارزیبات از فریدون توللی برام بسیار جالب بود. لازمه دوستان و البته "نا دوستان" بخوننش، برای همین می ذارمش اینجا!
رفیق یک دله، غمخوارِ یار باید و نیست
فغان ! چها که درین روزگار باید و نیست
دگر فریب کُهن دوستان به هرزه مخور
که این شرابِ کُهن بی خُمار باید و نیست
فروختندم و ناقوسِ بس علاقه زدند
وزین فضاحتشان ننگ و عار باید و نیست
چراغِ تجربه افروز، زان که در بَرِ عقل
نشانِ بَدمنشان، آشکار باید و نیست
قرینِ حیرتم از چشمِ گرم باورِ خویش
که گاهِ شعبده، بینای کارِ باید و نیست
هنر نمودم و غافل شدم ز رنجِ حسود
که در حریمِ مَنَش اعتبار باید و نیست
کنون جفاکشِ پروردگانِ خویشتنم
که شرمشان بَرِ پروردگار باید و نیست
ادب نماند و فضیلت نماند و درد نماند
مدارِ نقدِ سخن، بَر عیار باید و نیست
مگر به زلفِ تو آویزم ای « امیدِ زوال !»
.که رشته های دگر، استوار باید و نیست
8 comments:
...کاشکی این اغیار دانه های دلشان پیدا بود
salam
...in niz bogzarad...
khoob bashid
salam...salam nimaye aziz...kheyli vaght bood post nazashte boodi...khoshhalam karD ke oomadi...
too postet roozegar ro neveshti zooregar...
shayad eshtebah karD...shayad ham ... shayad eshtebah nakarD...zooregare...hamash zoore...hamash ejbare...chera ma bayad bashim?chera intorie?nemidoonam...shayad behtar bashe behesh fek nakonim...khoda ro shokr...khoobe salemim...khoda nokaretim...amoo nima nokaretim...ya hagh
mrc masoud jan,
eshtebah e typi bood, ama zoorgar ham vaghean baar e ma'niyee ziyadi dare ...
mardomesh hastan ke zendegi ro be kaam e ham siyah mikonan.
سلام بر همه عزیزان و دوستان، به ویژه نیما خان! آقا نیما مطلبی که گفتی مرا به یاد شعری از فریدون توللی انداخت که می گوید:
رفیق ِِ یک دله، غمخوارِِ یار باید و نیست
فغان ! چها که درین روزگار باید و نیست
دگر فریب کُهن دوستان به هرزه مخور
که این شرابِ کُهن بی خُمار باید و نیست
فروختندم و ناقوسِ بس علاقه زدند
وزین فضاحتشان ننگ و عار باید و نیست
چراغِ تجربه افروز، زان که در بَرِ عقل
نشانِ بَدمنشان، آشکار باید و نیست
قرینِ حیرتم از چشمِ گرم باورِ خویش
که گاهِ شعبده، بینای کارِ باید و نیست
هنر نمودم و غافل شدم ز رنجِ حسود
که در حریمِ مَنَش اعتبار باید و نیست
کنون جفاکشِ پروردگانِ خویشتنم
که شرمشان بَرِ پروردگار باید و نیست
ادب نماند و فضیلت نماند و درد نماند
مدارِ نقدِ سخن، بَر عیار باید و نیست
مگر به زلفِ تو آویزم ای « امیدِ زوال !»
که رشته های دگر، استوار باید و نیست
یا علی
chakeram...amoo nima?
etefaghi oftade?:-s
i am so sad...
Zendegi zibast ey ziba pasand
Zendeh andishan be zibaie resand
سلام بر نیما خان و سایر دوستان عزیز! آقا نیما دستت درد نکنداز این که شعر ارسالی بنده را در وب لاگ گذاشتی. البته، اشعار توللی اغلب به همین زیبایی هستند. حیف و صد حیف! که ما قدر آنان را نمی دانیم. چند باری که من به شیراز رفتم، درب شبستانی که قبرتوللی در آن است هم بسته بود!یکی دیگر از شعر هایش به نام ای وسوسه است:
امشب ، همه اشکم ، همه رشکم ، همه دردم
کو بوسه ی گرمی ، که بجوید دل ِ سردم ؟
رسوا کنمت ، ورنه ز بیتابی ِ دیدار
شب تا به سحر ، با دل ِ رسوا به نبردم
دوری ز من ای گل بن سیراب و،دل از دور
گل بوسه فشاند به سراپای ِ تو هر دَم
مهتاب تنت ، از دل ِ این بستر ِ خاموش
کی بردمد ، ای جفت ِ سبک سایه که فردم
خاری شد و در جان ِ پشیمان ِ من آویخت
آن شِکوه که پیش ِ تو تنک حوصله کردم
صد چامه، فروباردم از طبع زر اندود
گویی به خزان ِ غمت ، آن شاخه ی زردم
خواهم ، که تو را گیرم و شادان بگریزم
آن گونه که هرگز نرسد باد به گردم
باغ گنهی ، دوزخ ِ شیرین ِ مرادی
آغوش ِ تو جوید ، دل ِ اندیشه نوردم
ای " وسوسه " ، گر با تو زنم بر سر ِ دلخواه
آتش ِ فِکند ، مهره ی مهر ِ تو به نردم
الهامگر ِ طبع ِ فریدونی و وقت است
کز ناز ِ دگر ، تازه کنی جوشش ِ دردم
فعلا یا علی
Post a Comment