همقلم

نوشتی همقلم
از دل پر از آه کودک جنگ
از صدای پر از مرگ خمپاره ها قلم زدی و
از فغان پر از خون یک مادر
بر تن مرده جگرپاره ها گفتی

نوشتی همقلم و چه نیکو وصف کردی چهره پلید اهریمن جنگ را.
و چقدر واضح و تلخ
تپشهای متزلزل قلوب کودکان بی سرپناه را برایمان بازگو کردی.

همه اینها درست.
همه حرفهایت متین
چه تلخ است دیدن اینکه ما دامنزن این نابرابر جنگیم
چه تلخ تر است دیدن اینکه فرزندان کوروش ناجی قوم یهود
مرگ را برای باقیمانده این قوم آرزومندند

کلیمی مسیحی مسلمان یا کافر تفاوت در چیست؟ جان انسان طلب و ارث کسی نیست.

همه اینها درست
همه حرفهایت متین

اما همقلم

خوشا جنگ که پر غوغا است و خبرساز
اشک کودکان جنگ را هزاران دیو در بوق میکنند تا رونق بازارشان شود

آن سیاه کودک گرسنه را چه کسی میبیند جز نگاه منتظر کرکسان در کمین؟
راستی همقلم
ایران خود را دیده ای؟

بازیچه ایم برادر
بازیچه دست ددصفتانی که از آدمیت بویی نبرده اند
بازیگرانی که امروز لبنان و اسراییل
و فردا دیار دیگری را ویران میکنند.

روزگار ما
فصل مرگ پاکیهاست
موسم دفن ارزشهاست

کلاهت را بردار که کالبد بیجان آدمیت را میاورند
کلاهت را بردار که نعش پاره مروت را دفن میکنند

میلاد